Macula pucker

Bij een macula pucker wordt het zicht waziger en kunt u een vervormd beeld zien. De tegels in de badkamer lopen bijvoorbeeld niet meer recht maar golvend. De klachten kunnen langzaam verergeren. Een macula pucker kan leiden tot slechtziendheid, maar niet tot blindheid. Het netvlies rondom de macula is namelijk niet aangetast en functioneert dus normaal.

• u ziet slechter;
• uw zicht is vertekend: rechte lijnen ziet u als krom;
• u ziet met één oog dubbel;
• u ziet verschil in beeldgrootte; meestal is sprake van beeldverkleining;
• u ziet lichtflitsen.

Of u milde of ernstige klachten ervaart, is afhankelijk van de ernst van de macula pucker. Na de diagnose blijven de klachten vaak stabiel. Bij ongeveer 25 procent van de mensen met een macula pucker verergeren de klachten geleidelijk.

• Als geen duidelijke oorzaak is aan te wijzen voor een macula pucker, dan spreken we van primaire macula pucker. Primaire macula pucker komt het meest voor, vooral bij ouderen.
• Ontstaat een macula pucker als gevolg van een oogoperatie of door een oogziekte, dan noemen we dit secundaire macula pucker. Deze vorm is niet aan leeftijd gerelateerd. Secundaire macula pucker kan optreden bij oogaandoeningen als netvliesscheur, netvliesloslating, inwendige oogontsteking, gezwellen, diabetische retinopathie en bloedvatafwijkingen.

De oogarts onderzoekt uw oog om het netvlies en de macula te beoordelen. Dit heet een fundoscopie. Eerst krijgt u oogdruppels om de pupil zo wijd mogelijk te maken. De oogarts kan met behulp van verschillende lenzen de macula bekijken. Om een macula pucker nog scherper in beeld te krijgen, kan de oogarts gebruik maken van de OCT (Optical Coherence Tomography). Dat is een apparaat dat een afbeelding maakt van de verschillende lagen van de macula en de eventuele structuren die zich erop of ervoor bevinden. U voelt niets van dit onderzoek.

Afhankelijk van de ernst van uw klachten, kan de oogarts in overleg met u besluiten de macula pucker met een operatie weg te halen. Tijdens de operatie verwijdert de oogarts eerst het glasvocht uit uw oog. Dit noemen we een vitrectomie. Daarna wordt het puckerweefsel van de macula verwijderd.

Of en in hoeverre de gezichtsscherpte na de operatie verbetert, is lastig in te schatten. Het succes hangt af van onder andere:

• hoe lang de macula pucker al bestond (hoe korter, hoe slechter de prognose);
• wat de gezichtsscherpte was vóór de operatie (hoe hoger, hoe beter de prognose).

In verreweg de meeste gevallen kan de macula pucker goed verwijderd worden. Ook de beeldvervormingen verminderen vaak of verdwijnen volledig.  Na de operatieve verwijdering van de macula pucker herstelt het onderliggende netvlies langzaam. Dit kan enkele maanden tot zelfs twee jaar duren. De operatie geeft dus niet meteen resultaat. Na verloop van tijd kan het gezichtsvermogen langzaam verbeteren.

Als bij elke operatie kan ook de operatieve verwijdering van de macula pucker complicaties geven. Zo kan in een beperkt aantal gevallen (minder dan vijf procent) het netvlies na de operatie loslaten. Om dit te behandelen, zult u nog een netvliesoperatie moeten ondergaan. Als ook de macula heeft losgelaten, dan resulteert dit meestal in een blijvende verslechtering van het zicht. Verder is er een kleine kans (1 op 1700) op een ernstige infectie. Soms ontstaat na de operatie een bloeding in het oog. Deze bloeding lost meestal vanzelf weer op.

Na de operatie kunt u al naar huis. Het is wel verstandig een begeleider mee te nemen, want u kunt niet zelf autorijden. Ter bescherming van uw oog draagt u tijdelijk een oogverband en een plastic kapje. Neemt u ook altijd een begeleider mee naar de controleafspraken. De pupil van het geopereerde oog moet namelijk voor elke controle verwijd worden met oogdruppels. Daardoor ziet u tijdelijk minder. De oogarts heeft u voor de operatie oogdruppels voorgeschreven. De dag na de operatie begint u met druppelen. De eerste week na de operatie is het advies rustig aan te doen. De eerste drie opeenvolgende weken kunt u niet zwemmen en niet in het oog wrijven. Vliegen, op grote hoogte zijn (bijvoorbeeld bergwandelen) of diepzeeduiken.