Uveïtis

Bij uveïtis kunnen de klachten binnen één à twee dagen optreden. Het oog kan pijnlijk en/of rood worden en u kunt minder goed gaan zien. Bovendien kunnen uw ogen overgevoelig worden voor licht.

Uveïtis kan ook langzaam beginnen. U gaat bijvoorbeeld steeds waziger zien. Ook kunt u last hebben van zwarte vlekjes of slieren in uw beeld. Verder kunnen uw ogen overgevoelig zijn voor licht.

De ontsteking kan in één oog voorkomen, maar ook in beide ogen tegelijk. Daarnaast kan uveïtis in het ene oog en vervolgens weer in het andere voorkomen.

De oorzaak van uveïtis is vaak niet bekend. Duidelijk is wel, dat de ontsteking te maken heeft met een infectie of een ontregeling van het afweersysteem. Uveïtis komt vaker voor bij mensen bij mensen met een auto-immuunziekte. Daarbij valt het afweersysteem het eigen lichaam aan. Dat is bijvoorbeeld het geval bij:

• reumatische aandoeningen, zoals de ziekte van Bechterew;
• de ziekte van Crohn;
• bindweefselziekten;
• sarcoïdose;
• de ziekte van Behçet.

Uveïtis kan ook de enige klacht zijn, bijvoorbeeld als gevolg van:

• een infectie met een virus, bacterie of parasiet, zoals bij toxoplasmose, herpes en tuberculose;
• auto-immuunontsteking;
• ontsteking na een oogverwonding of een oogoperatie.

Bij klachten die op uveïtis wijzen, gaat u eerst naar de huisarts. Bij vermoeden van deze aandoening verwijst deze u naar de oogarts. Aan de hand van een standaard oogheelkundig onderzoek kan de oogarts vaststellen of u uveïtis heeft. U krijgt dan oogdruppels toegediend die de pupillen verwijden. U ziet daardoor een paar uur waziger en kunt dus niet zelf autorijden.

Soms is vervolgonderzoek nodig om de diagnose te stellen. Daarbij kunt u denken aan:

• een bloedonderzoek om te kijken of u een ontsteking heeft;
• een OCT-scan, waarmee beelden van het oog worden gemaakt;
• een FAG (fluorescentie angiogram), waarbij met behulp van kleurstof foto’s van het netvlies worden gemaakt;
• een punctie: de oogarts haalt met een minuscuul naaldje een klein druppeltje vocht uit het voorste deel van het oog. In het laboratorium wordt dan gekeken of er een virus, bacterie of parasiet in zit;
• een glasvochtpunctie, waarbij de oogarts een beetje glasvocht weghaalt.

Heeft u uveïtis? Dan krijgt u medicijnen voorgeschreven die de ontsteking remmen. Uveïtis kan resulteren in een blijvend verminderd zicht, van gering tot ernstig, en zelfs tot blindheid.

Het verloop is bij iedereen anders:

• u kunt het één keer krijgen zonder schade aan het oog, mits goed behandeld;
• uveïtis kan ook chronisch (blijvend) zijn. Het gaat dan niet over. Rustige perioden (waarbij u vaak wel medicatie moet gebruiken) wisselen perioden af waarin de ontsteking verergert.